НАЈВАЖНАТА ПОБЕДА!!!

Можеби не е најслатката, ниту решавачката, но дефинитивно најважната победа во ова мизерно првенство. Момците докажаа дека мотивацијата и храброста се пресудни во ваквите мега пресметки. Скоро никој не веруваше во победа баш сега, во вакви услови. Добар мелем за болната сезона, за кој можеме само да се надеваме дека ќе биде доволен стимул за пресврт во играта, во резултатите, во успесите и во расположението. Немаме пракса на блогов да оценуваме перформанси, за жал, ама оваа голема победа ме натера да чкртнам неколку реда.

Ќе почнам со Allegri и неговите одлуки во Дербито. Изваде 4-3-3 формација, со false 9, наместо со шпиц како што се очекуваше и не згреши. Една од решавачките работи што ја коментиравме пред мечот беше маргинализирањето на Pirlo. Boa ја имаше баш таа задача. Играше најчесто во линија што беше 5-6 метра поназад од крилните напаѓачи и со тоа правеше директно маркирање на нивниот плејмејкер. Кога Pirlo ќе избегаше понапред, NDJ лесно стигнуваше да покрие. Max го натера Pirlo да игра со широки пасови, што очигледно не функционираше покрај вакви наши бекови. Со првата измена Milan практично се трансформираше во 4-3-1-2 иако SES повторно ја покриваше цела лева страна. Втората измена беше изнудена заради повредата на Mexes, а последната едноставно беше во насока по секоја цена да се зачува водството. Се на се, сосема солидно издание на тренер под притисок.

Одбраната во целина го одигра најдобриот натпревар оваа година. Цврсто, пожртвувано, без големи киксови, без значајни пропусти, без дупки. Не може да се очекува дека квалитетна екипа како Juventus ќе нема ниедна шанса во 90 минути. Сепак, само две вистински. За првата на Giovinco, недоразбирање во превземањето меѓу De Sciglio и Mexes, а за втората, пожртвуван блок на Constant по шутот на Vucinic. Двајцата најдобри поединци во нашиот состав се двата бека. Juventus менуваше на двете крилни позиции заради безгрешноста на De Sciglio и Constant. Премногу зрел натпревар за еден 20 годишник на десната страна. На левата, мојот Man of the match. Constant најпрво го направи смешен Isla, па го измалтретира Padoin, а некаде при крајот на мечот во стил на Maradona “нареди” неколку противници. Тројцата стопери одиграа толку добро што фрустрациите на Quaglia, Vucinic и Мравката, зборуваа сами за себе.

Средината активна и подвижна како ретко кога. Уствари како кога бркаме резултат во 80+ минута, само на спротивната страна овојпат :) Феноменална партија на Montolivo како капитен, како лентата и довербата од соиграчите да му дале мотивација плус. Покажа колку добро знае формациски да се постави за да биде дел од ѕидот, но и доволно опасен да развие контра кога ќе му се пружи прилика. Nocerino напален до максимум! Покриваше доста битен дел од теренот каде Vidal знае често да ги направи смешни противниците. Синхронизацијата со Constant беше на ниво. NDJ имаше порприлично упростена задача се до влегувањето во игра на Giovinco. Од почеток имаше улога да помага и корегира, а со текот на натпреварот се повлече во нашиот шеснаесетник, да расчистува нафрлени топки и најважно, да блокира шутеви од избиени топки. Пожртвуван како и секогаш, ама очигледна беше и мотивацијата плус што се забележуваше во неговите изјави пред мечот.

Нападот фунцкионираше изненадувачки добро. Јасно беше дека овие играчи, во оваа формација и против ваков противник функционираат одлично со контранапади. Најголем дел од приликите , особено во првиот дел беа создадени од контра. Binho влечеше одлично во напад, најчесто проигрувајќи го SES, кој можеби немаше ноќ за паметење, ама неговиот придонес е бесценет. Кога ти во еден играч имаш најдобар стрелец, дриблер, спринтер, асистент, зонски маркер и лев бек и тоа го работи на секој меч, во континуитет, а притоа има 20 години, знаеш дека имаш вистински бисер, реткост, богатство. Да бидам искрен, при влегувањето на Pazzini го опцув Max. Мислев дека доволно добро функционира Boa со маркирањето на Pirlo и дека не е потребно да го премести десно, a Pazzo да застане на шпиц. Не испадна така, напротив, Pazzini ме изненади со неколку добри дриблерски потези и стандардно доброто задржување на топката. Имаше конкретна задача, а тоа не беше да постигне гол по секоја цена, туку да концетрира дефанзивци на него и да проигра по можност. Одлично се снајде!

Можеби долго ќе слушаме за пеналот или за тоа што Milan се бранеше во поголем дел од мечот, дека имавме 38% од поседот, ама ако. Нека биде и ваква победа, за нас слатка, да осетиме мала компензација за несреќните примени голови, за нервозите, за неправдите, за Muntari. Нека им е подобрата игра, нека ги боли поразот на гости по долго време, вториот пораз сезонава, наша е победата, конечно црвено-црна фудбалска екстаза!

P.S. Curva Sud феноменални како стално! За неверување е нивната верба во клубот и во најлошата сезона за која било кој од нас памети. И на цела таа лојалност, некој враќа со нелојалност и себичност, а тие, нормално, реагираат. Pato е предупреден – или си со нас или догледање!

FORZA MAGICO MILAN!!!