Во годините кога светската спортска јавност со нетрпение го очекува
палењето на олимпискиот оган и почетокот на најголемиот спортски собир - Олипмиските
Игри, УЕФА исто така го нуди своето најдобро. За некои само како загревање за
Лондон 2012, за други како летна спортска кулминација. ЕУРО-то го знаеме како
поскромниот, помалиот и помладиот братучед на Светскиот Куп, но годинива, Platini реши да оди и чекор подалеку. Да го
направи уште поскромен, финансиски полабилен и безбедносно неизвесен. Со
неколку збора, реши да ја тестира УЕФА наспоти навивачкото насилство (полските
ултраси) и политичкото влијание (украинските политичари) истовремено. Исходот –
просечно првенство, медиумски напумпано, што ќе значи аргумент повеќе за нов мандат на Michelle. Нејсе, нас не интересира фудбалот...
Подготовките за првенството веќе се во завршна фаза. Се играат последните
две рунди на пријателски натпревари, а селекторите веќе ги објавија
дефинитивните списоци на репрезентациите. Годинава, барем засега отсуствуваат
бомбастичните вести за повреди на големи ѕвезди непосредно пред почетокот на
првеството. Можеби најголемиот фаворит, бранителот на тронот Шпанија настрада
најмногу и ќе нема на располагање двајца играчи кои беа меѓу најзаслужните во
освојувањето на европскиот и светскиот фудбал врв. Villa и Puyol се веројатно најзвучните имиња кои нема да ги осетат терените низ Полска и
Украина, барем засега, на 12 дена од премиерата во Варшава. Неутралните,
реалните фанови, па и кладилниците (не сакам билтен да им видам :)) се
категорични – Шпанија е најголем фаворит! И се во право. Видете го само
составот... Но сме рекли илјада пати дека составот не го добива првенството,
туку перформансот на играчите, спроведените замисли на селекторот, ама и
фортуната, напредната технологија што пак ќе ја нема и вишата сила – волјата на
судијата! Дека најдобиот состав не гарантира пехар, годинава сакаат да докажат
и неколку други репки. Пред се Германија со суперсилната, талентирана и
мотивирана генерација, светскиот вицепрвак Холандија, зрелата за успех Англија,
секогаш силната Франција, потценетата Италија и Cristiano Ronaldo и Ibra како екипи сами по себе. :) Домаќините со свои
амбиции, Пољаците целат на малото финале (се пресмеав), а Украинците само да ја
поминат тешката група.
Без можност да се навива за својата репрезентација, секој од нас со свој
фаворите меѓу европските великани. Иако грото фанови кај нас се очекува
несебично да им ја дадат својата поддршка на јужните соседи во групата А :),
блогов претежно ќе носи друг син дрес, аѕурен. Иако бесцелно е да се расправа
кој за кого и зошто ќе навива на ЕУРО12, кога во муабетот ја нема Македонија,
јас останувам на тоа дека поддршката за италијанскиот состав е логичен тек на
активностите на блогов – верноста кон Milan. Како и да е, интересно би било да се спротистават мислењата
и да има малку подбивање, зашто ретко имаме прилика за тоа. Јас, како и
секогаш, од кога знам за себе, ќе се препуштам на чувството што ме обзема кога
ја гледам la nostra nazionale. Верувам во тие момци и покрај се што се случува деновиве. Сакам кога ги
потценуваат, кога ги отпишуваат и им се смеат во лице. Сакам, затоа што ме
потсеќа на едно СП, заедно со calciopoli и траумата со Pessotto, на антологиското
“andiamo a berlino”, на Grosso
vs Barthez, на најубавите
навивачки моменти што сум ги доживеал. Месец дена, само за уживање во најдоброто
фудбалско што го има Европа!
VIVA LA EURO!!! FORZA ITALIA!!!