Петарда или не

Тешко ми е да дефинирам што е у ствари пријателска утакмица или колку е пријателски некому да му натепаш 5 парчиња, онака, како од шала. После Челзи, веќе ни пријателските утакмици на кои играат моите клубови не се тоа што беа. Активни на трансфер пазарот, ентузијасти за претстојната сезона, со оптимистички став за Скудетото, но покосени од една петарда. И наеднаш молк. Никој незнае што беше тоа што имавме можност да го видиме во Москва, но тоа секако повторно ги активираше сомнежите за тоа дали и колку Милан паметно пазареше сезонава, и дали беше исправна довербата кон голманите во клубот и дел од старите и просечни играчи и најважното, дали е Анчелоти се уште правиот човек за Милан.

Дали да го земам како оравдување фактот што не играа Пато, Кака, Роналдињо (кој сеуште нема минута во дресот на Милан), Бориело, како причина за ваков драматичен пораз? Секако дека нема. Нема никакво оправдување. Челзи играше пријателски и со екипи од англиската прва дивизија, па не победуваше така убедливо, а примија и гол. Само нашиве пулени не престануваат да изненадуваат со порази и лоши игри. Еееее, а како само се ударавме у груди, леле, кого донесовме, се попара има да направиме, ама... Веќе почнав да забегувам... Да не се разбереме погрешно, не го лоцирам проблемот во новодојдените играчи, кои фала богу не ни имаа можност да настапат ( освен Фламини и Абиати на по еден меч и Антонини на едно пола саат ). Проблемот е во (не)квалитетот на староседелците, во пристапот кон играта на поединци, во неможноста Милан да профункционира како тим, во ужасот што е задолжен да ни го чува голот, во тренерот и на крај - во тврдоглавоста на оние што треба да ги согледаат овие работи и да реагираат на време. Да вадиш позитиви по пораз од 5-0 за мене е најоткачена работа на светот. Добро, можеби не е пооткачено од тоа да добиеш црвен картон на пријателски меч (Броки вс Севиља). Некако на погрешни мечеви ја покажува својата борбеност. А тек Калач..... Леле луѓе кого се држиме во тим. А бе пријателска или непријателска, после таква партија он сам треба да се спакува и да го фати првиот авион за Австралија и да заборави дека воопшто бранел некаде. А во Милан е главен кандидат за прв голман. Не знам за другите навивачи, ама јас веќе одамна го имам изгубено трпението со одредени играчи, не е прв пат да пишувам вака. Се прашувам дали сум единствен. Мене ми е наподносливо ова, јас навивам за Милан и го знам Милан како тим кој победува или ако не победува, барем не дозволува да биде понижен. Ова е веќе болно за мене. Ајде некако и проголтав што ни избега Лигата на Шампионите, ама ако ова треба да е увертира за претстојната сезона, веќе е премногу за мој вкус.

Ако треба да го повторам мојот рецепт за (по)успешен Милан, тоа би било минус Анчелоти, минус светото голманско тројство (иако Абиати доби прелазна оцена), минус, Фавали, Броки, Шимиќ, а плус двајца-тројца добри и млади одбрамбени фудбалери, Есиен секако би го сакал, Ето или Дрогба и уште еден енергичен и експлозивен играч од среден ред... и нормално, комплетно ново голманско трио, а откако Мурињо отиде во Интер, немам идеја за нов тренер. Се си мислам дека со него ќе бевме мноооогу појаки.



Форца Милан!!!