Годинава нашите миленици(не домашни) на неколку пати ни дадоа лажна надеж дека годинава ќе гледаме еден моќен и непобедлив Милан. Е вака почна све, по првото коло стигна и првата победа против Џенова(0:3) и потоа неколку нерешени резултати и разочарувања но тогаш дојде првата петарда против Лацио и тоа на Олимпико. И сите си помисливме кризата помина, почнавме да победуваме, и тогаш на Сан Сиро се појави гигантот Емполи и не истушира со еден гол во мрежата на Дида и ниту еден во нивната. За да си ги излечиме раните му се истуривме на Шахтјор(4:1) , но веднаш после тоа се појави Волчицата и ни даде едно голче што во многу ситуации годинава беше доволно за да се победи Милан. И тогаш на момците им дојде преку глава и си рекоа мора да падне уште
една петарда, и БИ петарда. Жртва: Сампдорија. Стрелци: Замислете, Џилардињо два гола, другите не се ни битни. И тука веќе нешто можеше да се насети, и при двете петарди двоен стрелец на двата напревари беше Џилардињо, што само по себе беше чуден факт требаше да не алармира дека победиве се само чиста случајност. Но како верни фанови си помисливме по двомесечната криза нашите се BACK ON TRACK. И тогаш пак дојде еден гигант на Сан Сиро наречен Торино, но за разлика од претходните случаеви овој пат поминавме "добро" и против гигантот извадивме бод(0:0). И после пак за утеха му се истуривме на Шахтјор(0:3). И така до зимсакта пауза си теравме топло-ладно. И тогаш нашите момци заминаа во Дубаи на подготовки со надеж дека ја оставиле полу-сезоната во заборав и дека во наредниот период ќе почнат да ги правдаат парите што ги заработуваат и ќе почнат да ги радуваат милионите Росоњери во светот вк
лучувајќи не и нас МАКЕДОНЦИТЕ. И така и беше, стигна третата петарда,5:2 против Наполи на Сан Сиро, + новиот феномен Алекс Пато го постигна и првиот гол на своето деби, подобар продолжеток на сезоната и неможевме да замислиме. Но како што налагаше традицијата петардата требаше да не предупреди. Во овој случај беше малце подобро затоа што следуваше победа против Удинезе(со гол во 99та), но потоа отидовме на "тешко" гостување во Бергамо и си доживеавме пораз(2:1). Значи по трет пат лажен аларм. Иако рака на срце(омилениот израз на "неутралниот" од Телма ТВ) по тој пораз следуваа неколку победи во низа, но следуваше и елиминација од Арсенал. И така си теравме топло-ладно, повише на ладно него ли на топло али ХАУЕВЕР.... И напокон следуваше едно добро издание против Јувентус, но глупоста од невидени размери на Бонера, и судиските одлуки при вториот и третиот гол на противникот не не оставија да се израдуваме. Но како по обичај нели сезонава по бран лоши резултати следува, погодет
е што? Петарда нормално. Овој пат жртва беше Реџина. Единствената разлика што овој пат ме теши дека не е лажен аларм и дека конечно ќе направиме една серија од 5 победи по ред, а во која во меѓувреме ќе ги совладаме и административците од соседниот дел на градот, е листата на стрелци на овој натпревар. Овој пат го немаше Џила со два гола и нормално работите изгледаат помалце чудни, односно се е веќе пореално. Кака си брцна 3 гола(иако два од пенал) , нормално Пипо и во поново време нормално Пато. И вака поставените работи веќе даваат поголема надеж дека ова не е лажен аларм и дека до крај ќе следуваат 4 победи, а во меѓувреме кикс(ови) на Фиорентина. Но, значи тука постои едно големо "НО" или "АМА" ако сакате, ако погледнеме назад ќе видиме дека после секоја петарда следувал лош период(тоа и ми беше поентава на статијава), значи не треба да зимаме како што би рекол народот "здраво за готово" и да мислиме дека сега сме многу јаки и до крај ќе згазиме све. Јас сум убеден дека Анчелоти ова го знае многу убаво и ќе им го објасни на фудбалерите, за да веќе следниов викенд на средбата со Ливорно влезат со ладни глави и да издвојуваат победа која е повеќе од неопходна. Знам дека и они не сакаат да играат со Зенит во полу-финале на Европски куп наместо со Барса или Манчестер. Тоа е тоа што сакав да го изјавам :), Поздрав до сите и нормално сите во еден глас:
една петарда, и БИ петарда. Жртва: Сампдорија. Стрелци: Замислете, Џилардињо два гола, другите не се ни битни. И тука веќе нешто можеше да се насети, и при двете петарди двоен стрелец на двата напревари беше Џилардињо, што само по себе беше чуден факт требаше да не алармира дека победиве се само чиста случајност. Но како верни фанови си помисливме по двомесечната криза нашите се BACK ON TRACK. И тогаш пак дојде еден гигант на Сан Сиро наречен Торино, но за разлика од претходните случаеви овој пат поминавме "добро" и против гигантот извадивме бод(0:0). И после пак за утеха му се истуривме на Шахтјор(0:3). И така до зимсакта пауза си теравме топло-ладно. И тогаш нашите момци заминаа во Дубаи на подготовки со надеж дека ја оставиле полу-сезоната во заборав и дека во наредниот период ќе почнат да ги правдаат парите што ги заработуваат и ќе почнат да ги радуваат милионите Росоњери во светот вк
лучувајќи не и нас МАКЕДОНЦИТЕ. И така и беше, стигна третата петарда,5:2 против Наполи на Сан Сиро, + новиот феномен Алекс Пато го постигна и првиот гол на своето деби, подобар продолжеток на сезоната и неможевме да замислиме. Но како што налагаше традицијата петардата требаше да не предупреди. Во овој случај беше малце подобро затоа што следуваше победа против Удинезе(со гол во 99та), но потоа отидовме на "тешко" гостување во Бергамо и си доживеавме пораз(2:1). Значи по трет пат лажен аларм. Иако рака на срце(омилениот израз на "неутралниот" од Телма ТВ) по тој пораз следуваа неколку победи во низа, но следуваше и елиминација од Арсенал. И така си теравме топло-ладно, повише на ладно него ли на топло али ХАУЕВЕР.... И напокон следуваше едно добро издание против Јувентус, но глупоста од невидени размери на Бонера, и судиските одлуки при вториот и третиот гол на противникот не не оставија да се израдуваме. Но како по обичај нели сезонава по бран лоши резултати следува, погодет
е што? Петарда нормално. Овој пат жртва беше Реџина. Единствената разлика што овој пат ме теши дека не е лажен аларм и дека конечно ќе направиме една серија од 5 победи по ред, а во која во меѓувреме ќе ги совладаме и административците од соседниот дел на градот, е листата на стрелци на овој натпревар. Овој пат го немаше Џила со два гола и нормално работите изгледаат помалце чудни, односно се е веќе пореално. Кака си брцна 3 гола(иако два од пенал) , нормално Пипо и во поново време нормално Пато. И вака поставените работи веќе даваат поголема надеж дека ова не е лажен аларм и дека до крај ќе следуваат 4 победи, а во меѓувреме кикс(ови) на Фиорентина. Но, значи тука постои едно големо "НО" или "АМА" ако сакате, ако погледнеме назад ќе видиме дека после секоја петарда следувал лош период(тоа и ми беше поентава на статијава), значи не треба да зимаме како што би рекол народот "здраво за готово" и да мислиме дека сега сме многу јаки и до крај ќе згазиме све. Јас сум убеден дека Анчелоти ова го знае многу убаво и ќе им го објасни на фудбалерите, за да веќе следниов викенд на средбата со Ливорно влезат со ладни глави и да издвојуваат победа која е повеќе од неопходна. Знам дека и они не сакаат да играат со Зенит во полу-финале на Европски куп наместо со Барса или Манчестер. Тоа е тоа што сакав да го изјавам :), Поздрав до сите и нормално сите во еден глас:FORZA MILAN!!!!
П.С. Следува период на празници, што значи дека собиранки нема да има. Основачкото собрание на Фан Клубот кое беше начелно најавено за 4ти Мај, на денот кога играме со комшиите, ќе биде одложено за подобри времиња, од проста причина што терминот за одигрување на наптреварот е 15.00 часот, а јас верувам дека многумина кои ќе бидат заминати на продолжен викенд по повод празникот нема да бидат вратени до тогаш, да беше вечерен наптревар ќе беше друга ситуација но вака е речиси невозможно да се собереме, и затоа понатака ќе биде одбран подобар термин.
