Ќе ни годи ли Bentegodi?

Нема ништо послатко од клупски фудбал после репрезентативна пауза. Веројатно никогаш нема да сме почувствувале колку недостига клупскиот фудбал ако не постојат репрезентативните паузи. После паузата која изгледаше како цела вечност, се враќаме во Калчо и се надеваме дека ќе ни годи Bentegodi. Паузата помогна да се рехабилитираат некои фудбалери (во прв план Diego Lopez а потоа Bonaventura, Saponara и Van Ginkel) но го загубивме Menez кој заработи непријатна повреда од која половично се рехабилитираше, довоно само за клупата за резервни фудбалери. Тоа значи дека повторно ќе го гледаме Toress како најистурена напаѓачка игла во нашата игра, поткрепен од Honda и El Shaarawy (по подолго време) по крилата. Дотука изгледа сосема во ред. Сепак, проблемот е зад нив. Nigel De Jong ќе мора да го одмори овој меч поради жолти картони а кога на тоа ќе се придодаде и долгото отсуство на Montolivo, ситуацијата во средината е далеку од идеална. Затоа Pippo се одлучи повторно да се врати на 4-3-3 за да добие малку повеќе на сигурност во средината која ќе биде составена од фудбалери кои не се баш најдоброто решение за стартери особено кога покрај нив нема ниту еден од De Jong односно Montolivo. Лобито од Ghana ќе биде присутно (Muntari + Essien) а на нив најверојатно ќе им прави друштво Poli (резервната и помалку веројатната варијанта е Bonaventura како mezzala). Ова значи дека креирањето на играта во средината ќе биде сведен на некоја позитивна нула иако некогаш и слепа кокошка може да погоди зрно. Јас лично би бил задоволен доколку средниот ред барем одигра пристојно во дефанзива и не прави некои камикази потези како оној на Muntari против Chievo. Во одбраната и на голот ќе настапиме со најдоброто што го имаме во тимот. Тоа значи од лево кон десно De Sciglio, Rami, Alex и најдобриот бек асистент во лигата, Nacho Abate. Зад нив се враќа Diego Lopez кој на последниот натпревар на кој настапи прими 4 гола и се повреди при комичен автогол. Се надевам дека ќе продолжи онаму каде што застана против Lazio а не против Parma. Сето ова убаво илустрирано би изгледало отприлика вака:

Од она што паѓа во очи кога станува збор за противникот можеме да го издвоиме Luca Toni. Бардот на италијанскиот фудбал (заедно со Toto Di Natale) и во својата 37ма година од животот повторно прилично често ја врти раката околу глава кога постигнува голови. Дури и кога нема да постигне гол, Toni вреди злато за играта на Verona. Во суштина нивната игра (кога не се тоа нафрлања од корнер) се состои од тоа да стигне топката до Toni, тој да ја смири, загради додека не пристигне едно од двете крила, потоа ја проследува топката во простор до крилото и оди напред во срцето на петерецот и чека повратна топка од истиот фудбалер. Нема многу филозофија но носи резултат. Сепак, со оглед на нашиот одбранбен тандем (Rami и Alex) мислам дека Toni нема многу да се изнаигра бидејќи и двајцата важат за одлични фудбалери во воздух а Toni е фудбалер кој во спринт не би успеал ниту да ја престигне 74 годишната баба Рада од Богданци а не пак некој како Rami или Alex. Сепак со нашата одбрана секогаш постои тој Х фактор за ултра смешен blunder па ќе треба да почекаме 10 минути по последниот свиреж на судијата за да бидеме сигурни во конечниот резултат.

Имам уште доста да пишувам меѓутоа го чекаат постов на твитер па ќе морам да привршувам. Verona важи како ултра тешка екипа за да се игра против неа на Bentegodi но би требало веќе да почнеме да собираме бодови на вакви мечеви кога веќе изгубивме против Empoli и Cesena. Овој меч е уште поважен од аспект на тоа што во овој викенд настапуваат Printer и Napoli меѓусебе па би можеле да бидеме големи добитници после ова коло. Само да не подлегнеме на жестоката атмосфера на Bentegodi и да не направиме некој ултра смешен потег на кој би можел да ни позавиди дури и Стиви Џи.

Ни треба глад за успех и љубов кон боите на клубот, момци!

Segna per noi!