Нова година за нов Милан!

За годината која помина уште многу ќе се зборува. Два комплетно различни периоди, две различни полувремиња. Од еден од најголемите играчки пресврти со триумфална завршница, со изборување на третото место буквално во последните минута од сезоната, до најлошото отворање на сезоната во модерната ера на клубот. Тоа беше годината кој ретко може да ја сумира, а во истиот текст да не искористи зборови и фрази кои имаат сосема различно значење. А тимот ист, тренерот и луѓето околу него исто така. Од успех и еуфорија, до очај и агонија. Во секој случај, неверување. Прво беше неверување дека изгубеното може да се надомести, потоа неверување дека момците можат вака да разочараат. Ги знаеш, а не можеш да ги препознаеш. И сега одново истата ситуација, овојпат уште покомплицирана – да се надоместат цели 17 бода!

Ама ај за промена веќе да не викаме дека секој нареден меч е многу важен или дека баш од мечот што следува треба да се почне една позитивна серија. Не сум суеверен, туку досадно е. Се’ ист муабет пред секој еден натпревар сезонава. Очигледно дека не оди, а момците се сигурно свесни за тоа, па очекувањата дека конечно ќе се скрши лошата аура сигурно ги прави уште понервозни. Ај да речеме дека сезоната е отидена во неповрат и дека се што ќе сторат од утре до крајот на Мај може да донесе само нешто подобро, позитивно. И со ова што го кажав погоре не значи дека го оправдувам лошото функционирање на клубот во есенскиот дел на сезоната. Напротив, но ова е време за промена и за менување кон подобро.

Првите промени се случија деновиве. Расположение и позитивни импулси пристигнаа од Токио вчера. Keisuke San е првиот јапонец во дресот на Milan. Еден од најдобрите азијски играчи, лидерот на јапонската репрезентација. Доаѓа во најзрелите фудбалски години, после четири бааги успешни сезони во Русија. За него клубот спреми перманентен договор, додека Adil Rami овие шест месеци ќе настапува како позајмен играч од Valencia, сигурно без опција да се врати во Шпанија, каде помина неколкумесечна суспензија од сопствениот клуб. Засега последната промена е во обратен правец – M’baye Niang замина на полугодишна позајмица во Montpellier, за кој викендов одигра натпревар, дури постигна и гол од пенал. Французите имаат опција за откуп во Јуни за која ќе треба да платат 10 милиони евра. Во најава уште неколку излезно-влезни трансфери, кои рака на срце беа и се логични заради ситуацијата во која се наоѓа тимот и императивот на комплетно различна фудбалска пролет.

И сега, односно утре, повотрно пред нашиот најголем проблем. Како позитивните случувања да се трансформираат во позитивни резултати и бодови. Противникот повторно далеку од нивото и реномето на Milan. Нема да речам дека тоа ништо не значи, затоа што тоа значеше и годинава повторно ќе значи полна мрежа за противникот. Затоа што знам дека Balo и Kaka ќе имаат одлично попладне утре, Matri или Binho или Saponara или било кој што ќе стартува во нападот ќе има милион мотиви да се наметне во остатокот на сезоната, затоа што de Jong не сака да го отстапи приматот на најдобар играч што го имаше есенва, Montolivo да ја оправда капитенската лента по серија глупости, а Poli нема да дозволи да е жртва на формацијата по вклучувањето на Honda во тимот, затоа што Rami ќе нема подобра шанса да го импресионира San Siro, а Mexes ќе побрза да покаже дека другар му Adil е правиот партнер за формирање на бедемот (иако утре Zapata и Bonera веројатно ќе докажуваат слична работа), затоа што Urby само напредува од меч во меч, Mattia уште повеќе, а Abiatti како најискусен ќе го набљудува мечот без многу работа, оти едноставно Milan ќе доминира и комотно ќе победи. Затоа што сите ќе сакаат да одиграат минута повеќе во новиот Milan кој ќе победува и за кој сите ќе зборуваат, овојпат во позитивен контекст.

Горе-долу, играчите од претходниот пасус ќе бидат стартери утре од 15 часот против Atalanta. :) Одиме на првата победа во 2014!

FORZA GRANDE MILAN!